9 december ligt vast

28-11-2003 Het leven gaat door als in een roes. Veel familie en vrienden die ons steunen. Vooral mijn Peettante en Oom, helaas ervaringsdeskundig. Maar voor mij fungeren zij als een soort tweede ouders. Is heel fijn een warm en oordeel loos contact.

De kindercardioloog belde vanochtend op om te melden dat ze het beeld van de echo van dinsdag nog eens bevestigt. Verder houdt ze alle opties open. Het verandert niets aan ons besluit. Het is en blijft heel somber. Een duidelijk hypoplatisch linkerhart. Deze duidelijkheid en dat bij 18 weken zwangerschap. Biedt weinig perspectief.

Vanmiddag belde onze eigen Gyn. op. Had afgelopen woensdag te horen gekregen dat het weer mis was. We hadden in Nijmegen al besproken dat ik graag gewoon in Tilburg wilde bevallen. Zij zouden dit doorgeven aan onze Gyn. in Tilburg. Weet niet wat te zeggen en is blij te horen dat wij weten wat we willen. Hij gaf aan dat hij medisch gezien een zwangerschap voortzetten ook niet verantwoordelijk vindt. Ik beaam dat wel. Het doet me goed dat te horen. Zie het als een soort bevestiging van onze keuze. Een extra lijdensweg net als bij Gijs wil ik nooit meer meemaken. Daarbij heb ik op dit moment al zoveel klachten. Mijn nek zit vast en mijn rug wordt met de dag pijnlijker. Ik ga hiervoor al naar de fysiotherapie. Dat zal een combinatie zijn van spanningen en restverschijnselen van de zwangerschap van Gijs toen ik zo zwaar was van al het vruchtwater.
Hoe nu verder; “Zeg jij het maar, zegt onze Gyn. Je zal al wel in je hoofd hebben hoe je het wilt”. Wij geven 9 december als onze voorkeur aan en dat is geen probleem. Ik word 9 december ingepland voor de inleiding.
Aanstaande dinsdag krijg ik een officieel intake gesprek op de verloskamers. Een zenuwachtig gevoel maakt zich van mij meester bij het maken van al deze concrete afspraken. Een gevoel wat je overvalt, een draaierige buik, onrust. pfff….

Plaats een reactie