Afscheid kraamhulp

9-2-2003 Weer goed geslapen. Je wordt nu “uitgerust” wakker. Wat tevens heel bitter is want je wil wel de hele nacht wakker zijn van een huilende baby. Ondertussen ben je nog heel snel moe van alle emoties. We kunnen nog niet veel hebben. Vooral ik ben heel snel moe en word dan emotioneel. Mijn man valt ’s avonds op bed meteen in slaap en heeft veel last van hoofdpijn en kringels/vlekken voor zijn ogen.

Vanochtend is het heel rustig geweest. Geen bezoek, een paar telefoontjes.

Ik heb nog steeds veel stuwing. Met de verloskundige afgesproken dat ik eenmalig kolf. Dit doe ik vanavond, dan kan de oudste de melk meteen opdrinken voor het slapen gaan.

Om één uur nemen we afscheid van de kraamhulp. We geven haar nog een weekend Zeeland cadeau. Hier hebben we een grote stacaravan/chalet staan. Hebben we voordat we ons huis hebben gebouwd in gewoond. Ook mijn schoonzus komt haar nog een cadeautje brengen, een geluksklaver. En mijn schoonouders hebben haar gisteren al een roos gegeven als dank voor de warme en goede zorgen voor ons. Dan weet je dat het goed was. Voor onze kraamhulp was het ook niet makkelijk, was voor haar ook de eerste keer als kraamhulp in een gezin met een overleden kind.

Vanmiddag krijgen we bezoek van goede vrienden die van ver komen. Van hen krijgen we een boek van Rien Poortvliet, heel symbolisch. We hebben lekker de tijd om te kletsen. Ze hebben zelfs een cadeautje bij voor de oudste. Waar meer mensen aan gedacht hadden. We lopen nog even naar het kerkhof en gaan daarna eten. Dan is het bij mij helemaal op. Ik ben ineens doodmoe. Onze vrienden gaan dan ook naar huis. Ook mijn broer is nog heel even binnen gelopen.

Wij gaan de oudste in bad doen, samen. Alleen op bed voor de televisie gaan liggen kan ik niet. Ik rust meer als ik op een stoel naar het badderen van de oudste kan kijken en mijn verdriet kan delen met mijn man. Ik kolf vanavond twee volle flesjes melk die de oudste met veel smaak naar binnen werkt. Dat lucht wel op. En onze oudste vond het heerlijk. Hij drinkt normaal één flesje maar wilde bijna alles opdrinken.

In bed komen we tot de conclusie dat we er niet eens aan gedacht hebben dat onze Gijs vanavond precies een week geleden geboren was. Het is allemaal zo onwerkelijk. We gaan maar weer op tijd slapen.

Plaats een reactie