14-1-2003 Vandaag weer een controle gehad van onze behandelend gynaecoloog. Er is niets nieuws. Alles is hetzelfde, volhouden op deze manier. Ik ben eigenlijk wel toe aan een vruchtwaterpunctie ter ontlasting. Maar vind dit ook heel eng. Misschien is dit dan ook het einde van het leven van ons kindje.
Ontlastende punctie is een tijdelijke oplossing, welke de baarmoeder beschadigd. Dus we proberen maar weer even vol te houden.
Wij zijn nog even op bezoek geweest bij een goede kennis van mijn man, die ligt opgenomen hier in het ziekenhuis. En even op bezoek bij ons achterbuurkindje. Is einde van het jaar nog geboren met 30 weken en ligt nu inmiddels in Tilburg. Weegt alweer 1350 gram. Heel mooi kereltje. Ondertussen even kletsen op de afdeling met collega’s.
Vrij laat weer naar huis. Was eigenlijk een beetje te lang. Ik kon niet meer naar de auto lopen. Dan is mijn buik zo pijnlijk hard dat ik geen stap meer kan zetten. Thuis meteen naar bed. ’s Nachts om half een wakker van een wee. (kleintje) Ik schrik ervan, raak ook een beetje in paniek. Als het u doorzet hebben we echt niets meer, is het afgelopen. Ben erg verdrietig en kan niet meer slapen.
Weeën heb ik uiteraard niet meer gesignaleerd. Wel heel de nacht wakker geweest. Dan zijn de dagen lang, pijnlijk en vermoeiend.