07-02-2003 In gedachten ontwaak ik deze ochtend. Ik maak ook meteen mijn man wakker. Weet je wie ik gemist heb op de uitvaart. Onze oude buurman. Hij heeft het geboortekaartje getekend en ik heb nog niets van hem gehoord of gezien. Was hij gisteren in de kerk? Mijn man heeft hem ook niet gezien. Hoe kan dat nu. Zijn naam is vaak gevallen maar we hebben er niet bij stil gestaan dat we nog niets van hem hebben vernomen. Hopelijk was hij dan wel in de kerk. Maar op ‘de koffietafel’ is hij ook niet geweest. Hier heb ik echt buikpijn van.
Mijn man is om 9.30u gaan bellen. Hij blijkt geen kaart te hebben ontvangen. Oh, wat vinden wij dit erg. Maar je kan het helaas niet terugdraaien. De kaart is wel verzonden maar helaas niet aangekomen.
Einde van de ochtend drinken we nog koffie met onze naaste familieleden. We kijken de grote berg ontvangen kaarten nog eens door. We krijgen nog bezoek van kennissen die toevallig even in Nederland zijn.
Ik ben heel moe en moet eigenlijk aan rusten. Begin nu pas te voelen hoe moe ik eigenlijk ben. Ik zet nog even de video klaar om de film van de bevalling aan de kraamhulp te laten zien. Uiteindelijk kijken we de film met z’n drieën. Hierna ga ik slapen. Onze oudste ligt al even te slapen. Om 16.00u worden we pas wakker. Dit is pas de eerste keer dat ik ’s middags heb geslapen, sinds ik weer thuis ben. Het is zo leeg boven, dat ik het moeilijk vind er alleen te zijn. En vandaag heb ik ook veel verdriet van mijn volle borsten. Heb nu al drie dagen flinke stuwing. De melk loopt er zo uit.
Om 16.00u hebben we weer bezoek van mijn man’s nichtje. Ze geeft aan dat ze het fijn vindt dat we haar vader, mijn man’s Oom die onlangs is overleden niet vergeten zijn. Ze heeft een heel mooie foto van hem bij voor ons. Hier zijn we echt heel blij mee. Mijn man’s nichtje heeft ook veel verdriet omdat haar moeder het erg moeilijk heeft op dit moment. Allemaal samen delen we dikke tranen.
Mijn man komt ondertussen binnen, die was even de frisse lucht in met de hond. Even een flinke wandeling ter ontspanning. De kraamhulp gaat naar huis. Eindelijk een keer op tijd. Is wel een keer prettig voor haar. Ook komt mijn neef even op bezoek. Hij had zich vergist in de dag van de begrafenis. Hij baalt hier heel erg van. Wij vinden het vooral ook heel vervelend voor mijn neef.
Wij eten vanavond de restjes eten op, wat nog erg goed smaakt en gaan dan naar boven. Ik voel me niet zo goed. Heb buikpijn en koude rillingen. Mijn baarmoeder was ook niet voldoende gedaald. Heb vrouwenmantel thee op. Moest ik gaan drinken van de verloskundige, die vanmorgen nog even op bezoek is geweest.
We zetten de verwarming wat hoger. Duurt helaas heel lang voordat het wat warmer wordt met vloerverwarming. Ik ga op bed liggen. Even later verlies ik op het toilet een heel groot bloedstolsel. Dat lucht wel even op. Is ook wel even schrikken. Maar echt over is de buikpijn nog niet. Ik ben ook gewoon moe. Kruip maar weer in bed.
Even later gaat de telefoon. Een tante belt op of ze nog even mag komen kopiëren. Ze zijn posters aan het ophangen want mijn man’s Oom wordt vijftig. Ze hadden te weinig posters, dus was de vraag of ze hier even mochten bijmaken. Ze durfden het bijna niet te vragen. Maar natuurlijk mag dat. De oudste slaapt inmiddels al en mijn man is met de hond buiten. Als mijn man weer thuis is drinken we met zijn allen nog een kop thee en kijken de foto’s van Gijs. In de hitte want ineens is de vloer warm en heb ik het niet meer warm. We zweten bijna weg boven op onze slaapkamer. Hier hebben we een zithoekje gemaakt voor bezoek, kan ik lekker op bed blijven zitten. Is al heel de week zo. Maar ja, de hitte krijgen we even niet uit huis, een tropisch avondje.
We gaan op tijd slapen. Moe na zo’n hectische, vreemde emotionele week.