03-02-2003 Goed geslapen vannacht. Wel om half vier weer wakker en vroeg in de ochtend. Maar verder heel goed geslapen. Ik heb veel buikpijn. Mijn baarmoeder is zo gevoelig. Maar met pcm is het goed vol te houden. Vanmorgen tussen 8.00u en 9.00u zou de kraamhulp komen. Maar ze belde dat het 10.00u of wel 10.30u kon worden. We krijgen al vroeg telefoon en mijn schoonzusje is er gelukkig ook al vroeg.
De kraamhulp arriveert en ze stinkt enorm naar rook. En helaas klikt het absoluut niet tussen ons. Ze noemt me de hele tijd ‘hè meid’. Ik krijg er de kriebels van. Onze verloskundige komt binnen. Heb ik even fijn mee gesproken. Gelukkig kunnen wij met het team verloskundigen, lezen en schrijven, zogezegd.
Ik krijg veel telefoon. En ik moet ondertussen de laatste bladzijde van het kerkboekje schrijven. En ik wil ook nog graag onder de douche want ik voel me erg vies.
Mijn man komt naar boven en wordt echt niet goed van de kraamhulp. Ook mijn schoonzus vindt het een verschrikking.
Hij gaat naar de huisarts, papieren afgeven en daarna naar Tilburg. Gijs aangeven. In Tilburg verliep dit aangeven veel prettiger dan bij de oudste volgens mijn man.
Ondertussen gaat de kraamhulp beneden stofzuigen en laat de oudste bij mij in de slaapkamer. Maar wij hebben een kind wat niet op zijn plek blijft, altijd op ontdekkingstocht is en overal aankomt. Ik lig op bed met hieraan een catheterzak vanuit mijn nierdrain. Ben niet zo heel erg mobiel, zo dag 1 na de bevalling. ‘Roep maar als er iets is’…. Met de stofzuiger aan in een groot huis?! En weg is ze.
Ik bel ondertussen de verloskamers wat we ook alweer hadden afgesproken over de uroloog. Onze eigen gynaecoloog even gesproken. Hij belt mij terug over de uroloog.
Onze achterbuurvrouw loopt ook nog even binnen, haar kindje ligt nog steed opgenomen maar groeit goed. Ze had hele leuke cadeautjes bij. Een beertje voor Gijs en voor de oudste.
Verder krijgen we veell bloemen, post en telefoon.
In mijn rustuurtje bel ik de verloskundige met de vraag wat ik met de kraamhulp moet. De verloskundige had weinig woorden nodig, ze wist meteen wat ik allemaal bedoelde. Na het rustuur kaart ik het probleem aan met de kraamhulp. Het kwartje valt niet echt. Dus ik zeg maar even heel duidelijk dat ze morgen niet terug hoeft te komen.
We krijgen een andere kraamhulp.
Vanmiddag komt de pastor en de huisarts. En om half vijf komen onze vrienden even. Gijs krijgt een mooie olifanthnager met zijn naam erin. Gelukkig is mijn schoonzus er nog en gaat de kraamhulp weg.
Beneden is de uitvaartverzorgster samen met mijn broer en schoonouders de kaarten klaar aan het maken voor het verzenden. Ondertussen komt een neef (van wie de vader kort geleden is overleden) van mijn man nog even kletsen. Hierna eten we met z’n allen beneden en doet mijn schoonzus de oudste in bad. Haar dochter (13), mijn man’s petekind is ook heel even bij Gijs gaan kijken. Ze vindt dit heel moeilijk.
Er loopt heel veel bezoek in en uit. Buren en familie. En wat later komen er nog twee vrienden binnen. Het is wel allemaal heel veel. Maar het vriendenstel van vanvond was wel heel ontspannend.
Iedereen wil heel graag Gijs zien. Daar zijn wij heel blij mee. Zijn hoofdje ziet nu wel heel paars.
We hadden nog wat mensen willen bellen maar het is al bijna elf uur. Doen we morgen maar weer. We gaan samen nog naar onze zonen kijken en gaan dan naar bed. Zie hier voor foto. De foto’s kijken. Zijn al klaar. Zijn wel een paar hele mooie bij, vinden wij. Maar nu we zo de foto’s zien hadden we niet in de gaten dat Gijs zo blauw/paars zag. Voor ons gevoel was dat in werkelijkheid minder.
Ik vind het jammer dat het niet echt foto’s zijn om ‘op de schouw’ te zetten..
Rond 1.00uur gaan we slapen.