01-04-2003 We hebben een goed weekend gehad. Zaterdagnacht alleen een flinke dip, veel tranen. Maar toch een heel fijn weekend. Zaterdagochtend hebben we een mooie ring uitgezocht die ik ga dragen ter nagedachtenis aan Gijs. Het wordt een heel bijzondere ring met een blauw steentje verwerkt in een ronding in de ring in de vorm van een baarmoeder. Tenminste dat is wat ik hier als symbool in zie. Hierna zijn we nog kort op bezoek gegaan bij vrienden en daarna lekker eten bij Mc Donalds. Onze oudste vindt dit geweldig.
Zondag gewandeld en bij een tante op visite geweest. De oudste lag laat in bed voor zijn middagdut. Maar de klok is ook verzet, een uurtje vooruit. Vanmiddag gezellig bezoek gehad. Heel gezellig buiten in het zonnetje een pilsje drinken. Daarna naar onze stamkroeg, frietjes eten. Ja.., weer frietjes. Ook heel gezellig. De oudste vindt dit ook erg leuk. We waren dan ook een beetje laat thuis. Onze zoon viel dan ook toen we eindelijk thuis waren als een blok in slaap.
Maandagochtend, de wekker zetten. Want we moeten naar het ziekenhuis. Eerst naar de Uroloog. Een echo van mijn nier gehad. Gelukkig was dit helemaal goed en hoef ik hier niet meer terug. Daarna een gesprek met medisch maatschappelijk werker. Was ook een goed en prettig gesprek. Daarna allebei bloed prikken voor het erfelijkheidsonderzoek. En het is alweer half twaalf. Nog even kletsen op de kinderafdeling met collega’s en tegen twaalven zijn we aan de beurt bij onze eigen gynaecoloog. We komen binnen en er valt meteen een stilte. Het gesprek verloopt stroef en de gyn. stelt weinig vragen. De vragen die ik stel, daar krijg ik eigenlijk geen antwoord op. Als we zeggen dat we niets meer van zijn kant gehoord hebben, vertelde hij ons dat we eigenlijk na drie en na zes weken een gesprek hadden moeten hebben. Maar hij had mij toch gesproken na de bevalling. Ja, nadat ik hem twee keer gebeld had met vragen over de nierdrain en hij mij uiteindelijk terugbelde. Gijs had volgens de gyn. een gestuwd gezicht. Het gesprek ging al snel over op een eventuele volgende zwangerschap en de echo controles die dan mogelijk zijn. Wel fijn maar hier was ik eigenlijk nog niet aan toe. Na het gesprek had ik dan ook echt een kater. Het leek alsof ik niets mocht vragen. Ik voelde me echt in de steek gelaten. Het ergste vond ik nog dat de gyn. overal overheen praatte. Hij had ook niet al onze papieren. Want ik vroeg de foto’s van de echo’s. Maar hij had niet de goed status. Hij wilde graag nog een gesprek na het erfelijkheidsonderzoek.
Vandaag is het dinsdag en de kater van het gesprek is nog in alle hevigheid aanwezig. De gedachten malen door mijn hoofd. Heb er slecht van geslapen. Eigenlijk wil ik niet eens meer een gesprek met de gyn. Maar ik wil wel de echo foto’s die mij beloofd zijn. Ik had het ook nog over de dagen willen hebben toen ik de nierdrain heb gekregen. Ik voelde me namelijk niet serieus genomen in die week. Maar bij de gyn. vond ik geen ingang om het daar nog over te hebben. Nadat ik vandaag maar bleef malen heb ik de maatschappelijk werker gebeld en mijn verhaal gedaan. Gaf als advies een brief te schrijven met hierin al mijn vragen en deze voor het gesprek naar de gyn. te sturen. Maar wat zet ik dan in die brief, ik heb er echt een kater van.
Vanmiddag belde mijn vriendin. Ze heeft de foto van Gijs klaar. Ben hem meteen gaan halen. Hij is echt super. Alleen de lijst is krom, dat is jammer. Moeten we nog even wachten voordat we deze foto op kunnen hangen in de huiskamer. Nog wat boodschapen gedaan. Fotolijstjes bij Ikea. (deze diepte lijsten liggen er nog, nu tien jaar later. De ideen die ik hiermee heb, zijn nog altijd dezelfde. Zal ik er ooit aan beginnen)
Mijn man is lekker vroeg thuis vandaag. Is wel heel fijn, zeker voor de afleiding. Want door al dat gepieker zitten de tranen hoog.