20-1-2003 Ik ben weer als gebruikelijk zo rond vijf uur wakker en de pijn is meteen terug. Pak maar weer een pcm (paracetamol) Vanochtend komt onze buurman van waar we voorheen woonden. Hij kan heel goed tekenen en we hebben hem gevraagd de tekening te maken voor het geboortekaartje. We zitten aan de keukentafel en kletsen wat en drinken koffie, tenminste de mannen, ik sla over. Koffie drink ik al een tijdje niet meer. Ik drink en eet eigenlijk alleen omdat het moet. Niet omdat ik het lekker vind, want het eten wil echt niet zakken en ik heb veel last van maagzuur. Ik hang op m’n ellebogen boven de tafel, benen wijd, zittend op een stoel om mijn buik maar zoveel mogelijk ruimte te geven. Het gaat echt niet goed. Ik heb pijn, ben zo moe en ik weet ook niet meer hoe verder. We hebben vanmiddag pas laat een afspraak op de poli. Ik bel om deze afspraak te verzetten. Zolang kan ik niet wachten. Ik heb met veel moeite de afspraak kunnen verzetten zodat ik als eerst aan de beurt ben en niet als laatste.
Op de poli begint het wachten, het duurt lang. Mijn man gaat alvast een keer vragen hoelang het nog duurt want ik voel me echt beroerd. Gewoon blijven wachten we zijn zo aan de beurt. Ik moet braken en ren naar het dichtsbijzijnde lege kamertje. Nu ineens stromen er mensen in witte jassen op me af. Heb ik last van een hoge bloeddruk? Hoe lang ben ik zwanger? De vragen vliegen om mijn oren. Nee…. ik voel me beroerd omdat ik nierpijn heb en mijn kind gaat toch al dood, geen paniek. Jullie laten me tenslotte al al die weken rondlopen met pijn. De haast en paniek irriteren me mateloos. Ben boos en verdrietig. Ik word meteen naar de verloskamers gebracht in een rolstoel. Daar krijg ik ook nog een keer de wind van voren; Ik had de verloskamers moeten bellen en niet op de poli moeten zitten?!
Op de verloskamers word ik onderzocht en er wordt bloed geprikt en urine verzameld voor onderzoek. Bloeddruk 127/78 en gewicht 79,6 kg, de hartaktie van de baby is goed en ik heb geen koorts. Mijn nier is gedilateerd (verwijding van het afvloedsysteem van de nier), uit de echo blijkt een doorsnede van 28. Geen nierstenen.
Ik moet nog een paar keer braken van de pijn. Ik vraag om een paar paracetamollen. Die helpen even.
Uiteindelijk krijg ik een infuus voor de pijn. Het infuus prikken ging erg moeilijk. Ik zweet, ben misselijk en val bijna flauw. Maar uiteindelijk zit ook het infuus en aan het einde van de middag ben ik pijnvrij. Ik moet wel blijven vannacht. Het maakt me allemaal niets uit. Als je je maar beroerd genoeg voelt, ga je je grenzen verleggen en kan het je allemaal niet meer zoveel schelen.
Op het opnameformulier staat:
bedrust
40 mg (+20 mg) Buscopan iv/24 uur, dit is het infuus voor de pijn.
geen CTG, naar het hart van de baby luisteren/registreren d.m.v. een band om je buik. (hartfilmpje)
urinekweek
consult urologie morgen
Op de kraamafdeling, waar ik opgenomen ben krijg ik een eenpersoonskamer. Ik lig aan de kant met de zwangere vrouwen. Om het hoekje liggen de net bevallen moeders.
Het is inmiddels al 18.oou als ik op de afdeling kom en wat te eten krijg. Heb een beetje gegeten maar het valt niet goed, ik ben misselijk.
Heb nog wat urine opgevangen voor een sediment, de urinekweek is op de verloskamers al gedaan.
In de loop van de avond neemt de nierpijn weer toe en wordt het infuus opgehoogd naar 80 mg buscopan/24 uur.