Psycholoog

19-7-2003 Het secretaresse werk bevalt me goed. Het is ook voldoende voor me want ik ben nog erg snel emotioneel. Het lijkt wel of nu alles pas los komt. Alsof ik nu pas begin met verwerken.
Deze week nog zo’n paniek pieker nacht gehad.
En ik heb deze week de foto’s van de echo’s van Gijs opgehaald. Ik was er vanuit gegaan dat ze vernietigd waren omdat onze Gynaecoloog niets meer had laten weten. Terwijl ik er toch drie keer naar gevraagd heb. Maar ik ben er erg blij mee.

De dagen zijn wel lang. Werken en voor onze oudste zorgen. ’s Avonds nog zitten lezen op het internet. Veel te lang eigenlijk. Daarna kan ik dan niet slapen. Dan begint de bovenkamer weer te malen. Op het internet had ik een foto gezien van een baby van 20 weken. Een heel mooi kindje, een geweldig mooie foto. Het was alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. Gijs was ook nog zo mooi met 20 weken. Hebben we er wel goed aan gedaan. Hoe kon ik zo naïef zijn om de zwangerschap uit te dragen. Alsof ik dan wel zou kunnen kiezen. Het einde van de zwangerschap blijft weer malen. De Gyn. die ons vergeet en daarna niet meer echt open staat voor een gesprek, voor ons gevoel. Ik ben heel boos op hem. Er is van alles aan het einde niet goed gelopen. Ik wil hier niet in blijven hangen, ik moet hier iets mee. Ik heb veel verdriet. Sinds ik ben gaan werken is alles los gekomen. Waarschijnlijk ook door alle confrontaties.

Ik ben nu één keer naar de psycholoog geweest. Besef dan pas wat er allemaal gebeurt is. Ik blijf dan weer steken in die niet prettig verlopen situaties met onze Gyn. Ik kan het niet afsluiten. Ik besluit een andere Gyn. te nemen. Ik heb behoefte aan iets wat onze eigen Gyn. ons niet kan of wil geven. Hier kan ik geen volgende zwangerschap mee in.
Ik heb ook contact met lotgenoten en heb hier prettige gesprekken mee. Ik heb deze lotgenoten leren kennen via een forum van hartekindjes met een hypoplatisch linker hart. Ik vind hier veel steun in.
Heb ook nog even contact gehad met medisch maatschappelijk werk. Hij reageert niet prettig en ik word hier onzeker van.
Het malen in mijn hoofd houd ook weer niet op. Is een andere gyn. wel de oplossing? Een andere gyn. in Nijmegen. Ik wil in ieder geval geen helemaal nieuwe gyn. Dan kies ik toch liever voor onze eigen gyn. Ik wilde eigenlijk op zoek gaan naar de Mevrouw die de echo op 7 januari had gedaan. Hier hadden we een heel goed gesprek mee, een klik. Helaas heb ik weer veel gepiekerd over alles. Nu heb ik weer zoiets van ik stuur een deel van mijn dagboek op. Zodat we elkaar weer begrijpen. En door kunnen voor een volgende zwangerschap. Het is gewoon niet afgewerkt en ik kan het niet afsluiten.
Maar waarom kan ik niet gewoon denken en verdriet hebben on Gijs die niet meer bij ons is? Waarom blijf ik zo steken in het verleden? Om gek van te worden. Ik laat het nu maar even rusten, dat probeer ik althans. Met mijn man erover praten lucht wel op. Maar ik moet vaak zo lang wachten voordat ik hem echt kan spreken. En daarbij ben ik ook gewend de dingen alleen op te lossen.

Het is heerlijk weer. Ik zit nu buiten en het is bijna donker. We hebben vakantie. Daar gaan we eerst van genieten en dan zien we wel weer verder. Hopelijk is dit het begin van een periode die afgesloten wordt en gewoon onderdeel kan zijn van ons dagelijkse leven. Want het boek sluiten gaat natuurlijk nooit, daar ben ik me wel bewust van. Maar mijn dagboek is vol, ik begin aan boek twee. Hopelijk staat dit voor een symbolisch nieuw begin.

Plaats een reactie