Verassingsfeest en pijn

19-1-2003 Vandaag het verassingsfeest voor mijn schoonouders, zijn 40 jaar getrouwd. Helaas voel ik me echt niet goed. Pijn in de rechter flank. Het lijkt wel mijn nier. Maar misschien is het ook de spanning van het feest. Iedereen weer onder ogen komen terwijl het steeds moeilijker wordt voor ons. Een lange dag, houd ik het wel vol?

Mijn schoonzusje moest haar vader nog gaan halen in Eindhoven want ondanks een aantal pogingen hem in het dorp te houden en het een verassing te houden. Was hij toch naar zijn geliefde voetbalwedstrijd vertrokken. Maar alles kwam goed en het feest werd een enorme verassing. Heel gezellig. Live muziek en op vijf personen na was iedereen present.

Ondanks alles heb ik er toch van genoten. Onze oudste heeft zich ook voorbeeldig gedragen. Aan het einde van het feest krijg ik nog een emotionele omhelzing van mijn zwager. Dat drukt op mijn buik en doet enorme pijn. Ik merk ook dat ik dit soort reacties niet kan hebben. Ik geloof dat ik echt op standje overleven sta. En sluit me af voor emotionele reacties van anderen, anders stort ik in.

Als het feest afgelopen is zo rond zeven uur deze zondagavond, wil ik ook meteen naar huis. Het is ook echt op. Ik ben ziek en ik heb pijn. Mijn man legt de oudste in bed, ik lig al in bed. Hij wil dan nog even terug naar het feest want lang niet iedereen was weg. Ik wil dit eigenlijk niet maar hij gaat toch nog even terug. Als hij nog niet de straat uit is moet ik overgeven. Ik bel mijn man op en vraag hem toch terug te komen. Hij komt maar is hier niet blij mee. Hij geeft me het gevoel dat ik me zieker voordoe dan dat ik ben.
Ik ben echt zo moe maar slapen lukt echt niet en de pijn wordt alleen maar erger.
We bellen voor de zekerheid maar even de verloskamers om te vragen of er iets geks is met de bloeduitslagen. Maar dit blijkt niet het geval. Het zou eventueel een blaasontsteking kunnen zijn. Maar dan krijg ik morgen pas een recept voor anti-biotica. Het advies is naar het ziekenhuis te komen. Ik vraag of er op dit moment dan iets gedaan kan worden. (zondag heel laat in de avond) Nee, er wordt morgen pas gekeken, hoe en wat. Het is puur voor mijn eigen gemoedsrust. Nou voor morgen heb ik een afspraak staan op de Polikliniek dus we besluiten gewoon thuis te blijven. Als er toch niets gedaan wordt ga ik op deze avond ook niet nog eens de familie belasten en de oudste wakker maken en wegbrengen.

Met twee paracetamol val ik uiteindelijk zittend in slaap.

Plaats een reactie