Bekend gevoel

10-12-2003 We slapen beiden goed. Ik word met een heel bekend gevoel wakker. Verdriet en leegte. Vooral het gevoel van leegte is hartverscheurend.

Onze kraamhulp komt binnen. Een bekend gezicht, zij was ook kraamhulp bij onze oudste. Ik, wij moeten even huilen. We kijken samen naar Rijk.

We drinken thee en dan begint het eerste rommelige dagje. Veel regelen. Geen bezoek gelukkig. De verloskundige en mijn schoonzusje lopen even binnen. Mijn man is de fotorolletjes wegbrengen. De kraamhulp is alweer naar huis. We krijgen vier maal vier uur kraamhulp. Helaas, maar alles beter dan niets.

De oudste is naar bed. Ik ga ook even slapen. Om 17.00uur worden de oudste en ik pas wakker. Nu ik geslapen heb voel ik pas hoe moe ik ben. En aan het ontzwangeren. Mijn borsten beginnen flink te groeien en voelen warm en strak.

Ik ben aan het koken, ondertussen krijg ik telefoon van een collega. Zij kan zich er niets bij voorstellen. Gisteren bevallen en nu al aan het koken. Maar ik heb honger in gebakken aardappels, sla en biefstuk. Hoe pijnlijk ook, ik mag dit weer eten. En eet het zo graag. We lachen even.

Na het eten komen onze vrienden die op Bantu, de hond hebben gepast. Bantu is erg van slag en springt hoog tegen mij op. Ik was boven en Bantu stond onder aan de trap te wachten (mag niet naar boven) net als toen de oudste net geboren was. Wat is het toch een gevoelige en gezellige hond. Grote knuffelbeer.

Ondertussen komt mijn schoonzusje met de kinderen binnen. Haar oudste dochter, mijn man’s Petekind is verdrietig en wil Rijk zien. Maar mijn schoonzusje heeft dit liever niet. Gaat nu wel zelf naar Rijk kijken en is blij dat ze Rijk gezien heeft. Ze is heel emotioneel. Zegt dat hij niet eng is. Gaat hierna weer naar huis zonder er verder nog met de kinderen over te praten. Ik vind dit heel moeilijk. Ik zou heel graag samen met mijn man’s Petekind in alle rust samen bij Rijk zijn. Kijken wat ze wil, op haar tempo en aangeven.

Dan komen onze vrienden binnen die een kindje verwachten met hlhs. Onze vriendin vindt het erg moeilijk en is heel gespannen. Met name om wat er voor hen komen gaat. Het is nu echt aftellen en super – super spannend. De confrontatie met de dood is erg moeilijk. Maar toch fijn om zo snel al samen te zijn.

Ondertussen komt onze vaste vriendengroep binnen. Mijn man legt eerst de oudste in bed. Deze valt doodmoe meteen in slaap. We hebben een gezellige avond. Ik ben dan erg hyper en voel weinig verdriet. Ik vind het wel erg vermoeiend en dan word ik een beetje angstig. Maar verdriet komt er toch nog genoeg, daar ben ik van overtuigt, dus laten we maar even genieten van het nu.

Na twaalven kijken we nog even de foto’s. Zijn best heel mooie bij. Ben ook erg benieuwd hoe de foto’s van de medisch fotograaf zullen zijn.

2 gedachten over “Bekend gevoel”

  1. Ik vind het erg heftig om allemaal te lezen…
    Super dat je dit op deze manier wil delen.
    Wat een moeilijke tijd hebben jullie gehad en soms nog steeds denk ik.
    X

    Beantwoorden
    • Ha Buufje,

      Lief dat je laten weten dat je nog meeleest.
      Vind ik fijn om te horen.

      Ben nog altijd blij met de bakjes thee in de ‘keet’ om de tijd door te komen.

      Groetjes Ingrid

      Beantwoorden

Plaats een reactie