17 oktober 2002 – Heerlijk weer een keer het hartje horen kloppen.
De controles zijn prima, bloeddruk wat laag 95/55. Maar dat ken ik uit de vorige zwangerschap. Ben ook nu flauw en licht in mijn hoofd. Na de maanden ziek, zwak misselijk, voel ik me nu wel een stuk beter. De borstvoeding loopt wel een heel stuk terug. Maar de oudste wordt ook al weer bijna een jaar, dus het is goed als dit wordt afgebouwd. Ook voor mij want ik ben nog steeds 10 kg lichter als voor de zwangerschap van de oudste. Het voordeel is wel dat ik nog lekker lang in m’n gewone kleding pas. De baarmoederstand is navel -1. Verder geen bijzonderheden.
Mijn leven bestaat nu uit werken (werk gemiddeld 20 uur per week op de kinderafdeling van een algemeen ziekenhuis) en voor de oudste zorgen. Dit is ruim voldoende voor nu, ook omdat de oudste lekker ondernemend is en de snelle zwangerschap na ons eerste kindje. De weekenden doen we vaak leuke dingen, feestje, voorstelling van kabouter plop enz. Al met al, gaat het hier lekker zijn gangetje.
Tijdens mijn werk trof ik de verloskundige die de bevalling van de oudste had begeleid. Ze is bevallen van een kindje met het down syndroom, ben hier erg van onder de indruk. Onze volgende afspraak is 14 november en hierna is op 25 november de specialistische 20-weken (hart) echo bij de gyneacoloog in het ziekenhuis. Wordt wel steeds spannender, vind ik.