05-02-2003 Om half elf moeten we in het ziekenhuis zijn bij de Uroloog. Moet toch nog lang wachten in de wachtkamer, helaas. Krijg eerst een echo van de nier. Er wordt vrolijk gevraagd hoe het met het kind is. We vertellen dat Gijs is overleden. De arts reageert hier erg prettig en respectvol op. Mijn nier ziet er goed uit. Hij wil de drain gaan verwijderen maar weet niet hoe het moet. Het is een nieuw systeem. Maar na een telefoontje naar de deskundige en het doorknippen van een draadje, laat er een weerhaakje los en kan de drain eruit. Ik vind het allemaal maar spannend. Ik dacht dat de arts nog met het draadje bezig was maar de drain was er al uit zie mijn man. Dat stelde dus gelukkig echt niets voor. Ik moet wel weer een weekje anti-biotica slikken.
Ik wil eignelijk naar huis. Het duurt allemaal zo lang en ik wil terug naar Gijs. Vind het echt heel vervelend om weg te zijn. Maart mijn man dringt aan gauw het boeket mee uit te kiezen. Dat is maar heel even langer nu we toch onderweg zijn. Hierna zijn we dus toch maar naar de bloemiste gereden die het boeket voor op het mandje van Gijs gaat maken. Het wordt een stervorm met roodtinten. En een kleine ster erbovenop van de oudste.
Thuisgekomen eten we met z’n allen en gaat de oudste slapen. Wij gaan lekker samen met Gijs in bed liggen. We zijn intens verdrietig maar genieten ook nog even enorm van onze Gijs. We maken ook veel foto’s en de kraamhulp komt ook nog foto’s maken van ons drieën.
Het is inmiddels alweer 15.15u geweest. Er zitten alweer veel mensen te wachten beneden. Eerst maar gauw even met de uitvaartverzorgster alles doorspreken over de engelenmis van morgen. Dan komen twee dames uit het dorp die we gevraagd hebben voor de koffietafel te zorgen morgen. Van onze stamkroeg mogen we het servies lenen. Wij ervaren het als heel prettig als een dorp meeleefd en meedenkt. We houden de ‘koffietafel’ gewoon in ons eigen huis.
Hierna komt het bezoek naar boven. Het is wel heel veel bezoek met ieder hun eigen emoties. Maar ook heel fijn. En alleen boven zijn vind ik verschrikkelijk. Op een lege slaapkamer zonder kindje.
Om 18.00u eten we beneden met z’n allen. De kraamhulp eet ook mee. Valt bijna van haar stokje. Is zo druk geweest, ze kan niet wegkomen.
Tijdens het eten is er ook alweer bezoek. Heel vervelend en niet volgens afspraak. Mijn man’s peetoom met een verstandelijke beperking is met de taxi gekomen. Wanneer hij weer weggaat weten we niet. Het is heel moeilijk voor ons om er dit nu bij te hebben. Natuurlijk is zijn peettoom welkom om afscheid te komen nemen. Maar nu in al de drukte en onze emoties past het gewoon even niet. Er wordt geregeld dat hij na een half uur door een familielid opgehaald wordt en dan vanuit daar met de taxi teruggaat.
Vanavond lopen er weer veel mensen in en uit. Met sommige blijven we nog even kletsen. Dit is ook de laatste dag dat Gijs bij ons is. Dat je nog even kan komen om afscheid te nemen. Ook mijn zus kwam nog even. Van mijn zwager hebben we nog niets gehoord. Vooral mijn man heeft daar moeite mee. Om 23.15u komt mijn zwager nog aanrijden. Met welgemeende excuses. Had niet in de gaten dat het zo erg was. Wilde gewoon donderdag naar de uitvaart komen. Het deed ons pijn op deze manier maar meer als dit kun je dan ook niet meer doen.
Vanavond waren ook mijn schoonzus en haar gezin nog echt even op bezoek geweest. Niet alleen om te helpen. Mijn man’s petekind had weer zo’n verdriet. Haar broertje gaat snel naar beneden om met onze oudste te spelen. Mijn zwager vertelde dat de buurman ook graag wel even had komen kijken maar geen idee had of hij welkom zou zijn. We hebben mijn zwager maar gevraagd de buurman even te gaan halen. Was achteraf heel blij dat hij even bij ons is geweest.
Vanavond maken we weer maar nu voor de laatste keer het rondje langs de jongens. De oudste slaapt vredig. Onze Gijs is de laatste avond bij ons…