24-9-2003 De afspraak voor de echo is al om half negen vanochtend. De weg naar het ziekenhuis heb ik het al slecht. Ik ben veel ziek, misselijk, diarree en hoofdpijn. Herinneringen komen in alle hevigheid terug. Bij de oprit naar de autoweg moet ik denken aan het moment dat ik over moest geven, onderweg voor de vruchtwaterpunctie van Gijs. Ik ben ook nu kotsmisselijk dat ik het maar net volhoud zonder te stoppen onderweg.
Aangekomen in het ziekenhuis moeten we nog even wachten. Daar is die muts van de vorige echo, hopelijk gaat zij de echo niet doen, deze ronde.
Gelukkig doet een andere Mevrouw de echo. Ze is heel aardig en neemt alle tijd voor ons. We zien ons baby’tje, nog niet heel duidelijk maar het hartje klopt. Maar Gijs zijn hart bleef ook al die tijd kloppen. Het is een directe confrontatie met onze angst. Omdat ik me zo misselijk voel de hele dag denk ik continu aan de zwangerschap. Het gevoel, de herinneringen, het is allemaal hetzelfde. Nu na de echo kan ik de angst ook niet meer verdringen. Het maakt alles nog zwaarder. Ik tel af dat de misselijkheid wat wil zakken. Als het goed is binnen nu en een maand.
Uit de echo blijkt dat ik 7 weken en 5 dagen zwanger ben. De uitgerekende datum zal zijn 7 mei 2004.
Verder moeten we nu echt positief blijven en dat wil ik ook zo graag. Maar doordat ik lichamelijk weer zo verzwakt raak is het geestelijk ook veel moeilijker.
Mijn man zag onze Gyn. nog op de gang. Hij weet nu dat ik weer zwanger ben en was heel aardig tegen mijn man. Hij was blij voor ons.