Een oneindige trap te beklimmen

19-2-2004 De dagen gaan voorbij. Het gaat redelijk. Alles is snel teveel. Maar zeker geen donker gat. Ben wel vaak bang of ik het allemaal wel aankan. Het blijft zo vermoeiend al het gemis en de nog steeds heel sterke kinderwens. Maar dan vraag ik me af waarom ik ook zoveel van mezelf moet. Kon ik nou maar gewoon toegeven aan al het verdriet. Dat mag en is normaal. Ook al hebben een heleboel mensen er geen benul van.

Gisteren bij de bedrijfsarts geweest. Er is een nieuwe afspraak gemaakt voor volgende maand. En ik moet de WAO papieren gewoon invullen. Nou ja, gewoon. Dan is er eerst heel wat gebeurt in mijn hoofd. Ik voel me een nul  als ik niet kan presteren. Zit met een hoofd vol van gedachten. Ik mag gerust trots zijn dat we nog met beide benen op de grond en midden in het leven staan. Financieel gezien vormt de WAO ook geen probleem. En verder verandert er niets. Dus wat zeur ik nu….

Gewoon toegeven en de tijd nemen. Ook al duurt het nog zolang. Maar wel werken aan vooruitgang. En dat is heel, heel hard werken. Over alle drempels heen. Onze oudste weer wegbrengen naar de oppas. Tijd nemen voor mezelf. Niet zoveel moeten en praten. Het voelt dan beter. Maar het is zo anders als dat ik gewend was in mijn leven. Ik was gewend altijd maar door te gaan. Maar terugkijkend wil het zo ook niet meer doen. Dus de knop moet om. Een uitknop zit er toch niet op. Maar af en toe een ander kanaal is al iets.

Gisteren waren we in Oisterwijk in een natuurwinkeltje met meditatie spulletjes enz. Bood de man in de winkel ons aan om contact te leggen met een helderziende die contact kan maken met de doden. Het eerste dat in mij opkomt is dat ik het eng vind. Ik wil dit niet. Daar ben ik denk ik ook te nuchter voor. Ik geloof ook niet in een leven na de dood. Ik wist niet wie of wat ik was voor ik geboren werd en zo is het na de dood ook, denk ik. Dat is niet eng of pijnlijk. `Het is wat het is`. Net zoals dat iemand ziek wordt of net als Gijs en Rijk, ziek zijn en overlijden. Dat is zo. Op al je vragen die je hebt krijg je geen antwoord. Het leven is je gegeven en als het je niet gegeven is ga je terug naar de natuur.

En als ze dan zeggen; Iedereen komt met een doel op de wereld, alles is voorbestemd. Dan denk ik alleen maar; Als je zoveel verdriet hebt om alles wat je niet gegeven is moet je in de allerkleinste dingen iets positiefs gaan zien om weer geluk te voelen in het leven. Dit straal je dan ook vaak uit. Dat is de kracht. De kracht van het leven. Van het willen leven.

De psychiatrie, afkickklinieken en gevangenissen zitten niet voor niets overvol. Waar is hun doel, hun voorbestemming. Voor hen was het te moeilijk om de lichtpuntjes te vinden. Of waren de lichtpuntjes te ver weg. Was de trap te hoog. De trap van wel een miljoen treden, welke je langzaam omhoog klimt. Met daaronder de zwarte spiraal die je graag omlaag zuigt. Oh, wat moet je sterk zijn om elke keer weer te blijven klimmen, ook als je af en toe met flinke kracht naar beneden gezogen bent.

Dan kijk ik naar de foto’s van Gijs en Rijk. Wat zijn jullie al ver weg…. Wat mis ik die blote babylijfjes op mijn huid… Jullie waren nog zo weinig en toch al zo heel veel.
Dag kleine schatten, ik mis jullie.

 

2 gedachten over “Een oneindige trap te beklimmen”

  1. Hoi Ingrid, Ik was voor Ilse heleboel papierwerk van vroeger uit aan zoeken.Toen kwam ik jouw folder tegen.Heb je verhalen gelezen en zie dat je 10 jaar verder bent.Als geen ander weet ik dat het wel wat slijt maar het zeker ook hele moeilijke tijden geeft.Ook het gemis van jullie mam Tante Annie voor mij[ prentje staat hier nog altijd op de kast] is niet altijd gemakkelijk.Ik wens je daarom en ook je gezin veelgeluk en sterkte toe.
    Groetjes Nel van Kemenade,uit Eersel

    Beantwoorden
    • Ha Nelly,

      Wat leuk deze reactie. Ik ga je snel een keer bellen om even bij te kletsen. Want ik geloof dat ons mam haar uitvaart de laatste keer is geweest dat ik jullie heb gesproken. Jammer eigenlijk.
      Maar wel heel leuk dat ik je zo weer even tref.

      Groetjes Ingrid

      Beantwoorden

Plaats een reactie