13 augustus 2002 – Misselijk
Zoals de vorige zwangerschap krijg ik alweer snel klachten. Heel de dag een ‘kater-gevoel’. ’s Morgens echt misselijk, kokhalzen. Maar dan ben ik leeg en komt er niets, ook al probeer ik het uit mijn tenen te halen. Dus eerst beginnen met eten, hoezeer me dat ook tegenstaat. Daarna gaat het dan weer een beetje. Maar veel samen met onze oudste zoon rusten. Deze krijgt nog lekker drie keer borstvoeding per dag. Van mij mogen de eerste drie maanden voorbij zijn.
We vertellen iedereen al snel dat ik zwanger ben. Het is ook bijna niet te verbergen als je je zo beroerd voelt. En we zijn zo blij met deze zwangerschap, iedereen mag het ook weten. De reacties uit de omgeving zijn leuk; “Zo jullie laten er ook geen gras over groeien”. Maar ook reacties van terughoudendheid; “Je hebt nog zo’n lange weg te gaan, dat je het nu al deelt met iedereen”. Ik werk op dit moment als kinderverpleegkundige en daar zie je natuurlijk heel vaak de verkeerde kant van de lijn. En uiteraard hebben we een voorgeschiedenis, mijn man een hartafwijking en zijn broer vroeger na de geboorte overleden. Bij onze oudste vond ik het spannender als nu. Alles was ook zo goed gegaan met de eerste. Maar ja, als het mis gaat kan ik ook wel alle steun gebruiken. Dus waarom niet genieten van elk moment en dit delen met de mensen om ons heen.