16-3-2003 Vrijdagochtend even naar het kerkhof gewandeld. Het bloemstukje is erg mooi geworden. Alle roosjes zijn mooi open gegaan. Mijn moeder heeft ook een bloemetje neergezet en er staat een lieveheersbeestje, heel lief. Blijkt van mijn mans Petekind (13) te zijn.
Vanmorgen veel telefoontjes en even bezoek gehad. Vanmiddag even naar mijn ouders gefietst. Mijn moeder is naar het ziekenhuis geweest voor haar kaak. Deze is al een half jaar dik en pijnlijk. Het is geenontsteking, dus nu hebben ze een biopt van het bot genomen voor onderzoek. Hier krijgen we 1 april de uitslag van. Maandag aanstaande krijgen we de uitslag van de skeletfoto’s die in Rotterdam zijn gemaakt bij de laatste controle. Mijn moeder is al sinds 1997 bekend met de ziekte van Kahler.
Vrijdagavond vroeg naar bed. Een gewoon dagje.
Zaterdagochtend boodschappen gedaan. De negatieven weggebracht voor bijbestellingen van Gijs zijn foto’s. En schoenen proberen te kopen. Dat viel nog niet mee, een leuke schoen zonder hak. Hakken kan ik nog echt niet op lopen, heb ik meteen last van mijn rug. ’s Middags lekker in de tuin gewerkt. Het weer is weer heel goed. Wel redelijk koud nog maar wel heel zonnig. Komende week wordt het warmer. Vanavond gaat mijn man karten. Ik kijk terwijl hij weg is op internet. Ben eigenlijk op zoek naar titels van boeken over rouwverwerking. Zo kom ik op de engeltjes pagina van Lieve engeltjes terecht. Elk engeltje is een kindje met zijn of haar levensverhaal. Uiteindelijk zag ik dat je de engeltjes kon onderverdelen in aandoening. En ineens heb ik een heleboel verhalen over het hypoplastisch linkerhartsyndroom. Compleet met foto’s. Ook van mooie grafstenen. Hoeven we daar ook niet naar te gaan kijken. We wilden eigenlijk naar kerkhoven gaan kijken om ideeën op te doen. Maar op het internet is dus ook een heleboel te vinden. Ik zie al snel het idee van hoe we de steen willen voor Gijs en Jeroen. Ik heb de gedichtenbundel besteld en vind veel herkenning in deze gedichten. Het doet me goed maar onze situatie vervalt zo ook in herhaling. Veel hoofdpijn en denken. Uiteindelijk sliep ik pas om 3.30 uur. Mijn man is ondertussen ook al thuis gekomen en snurkt er al vrolijk op los.
Het is ondertussen zondag en prachtig weer. We gaan dadelijk fietsen, koffie drinken bij een vriend.
Nu is er inmiddels al een week voorbij na mijn laatste dip-dag. Ik heb wel moeilijke momenten maar merk dat ik steeds meer aan kan. Het slapen gaat wel slechter. Ik droom de laatste dagen veel.