18-11-2003 We zijn er lekker een paar dagen tussenuit geweest. Naar Preston Pallace. Was prima, niets moet, je kan overal aanschuiven. Wat leven en afleiding om je heen. Beetje zwemmen. Verder is het niet mijn vakantieadres. De bijbel ligt in het nachtkastje. Nee een godsdienst biedt ons geen steun in deze tijden. Maar misschien is het geloven in elkaar en het gesteund voelen door familie en vrienden wel een soort van godsdienst. Ik heb er in ieder geval geen bijbel voor nodig. ’s Avonds zitten we heel droogjes op onze kamer. Drinken meenemen naar de kamer mag niet. Echt waardeloos als je een klein kindje in bed hebt liggen. Moet je om beurten een kopje thee gaan drinken. Maar we zijn toch lekker een paar dagen tot rust gekomen.
Na thuiskomst spreken we onze vrienden en horen dat hun ongeboren kindje ook een hypoplastisch linker hart heeft. Wel met een betere prognose, ze gaan voor een operatie. De kansen van hun kindje worden geschat op 60-70%. Geen leuk nieuws maar wel hoop en dat geeft toch kracht. En een stukje duidelijkheid, althans voorlopig.
Bij mij in mijn hoofd is het weer een chaos. De contrasten van de afgelopen weken. Het verdriet om Gijs. De spanning rond de zwangerschap. Het afrekenen met het verleden. Het lichamelijk ongemak, ik stroom over. Ga nog maar een keer extra naar de psycholoog. Misschien ruimt dat mijn hoofd wat op. Ik zit op zich wel goed in mijn vel. Het is me gewoon allemaal teveel op dit moment. Goed dat ik twee weken vakantie heb. Mijn man heeft 1 week vakantie.
Vandaag de echo afspraak in Nijmegen. Geeft natuurlijk ook een bak spanning. Helaas werd de afspraak afgebeld net voordat we weg wilde rijden naar Nijmegen. De arts is ziek. Wat een tegenvaller. Ik had echt af zitten tellen. Nu weer een week wachten, de afspraak is een week vooruit gezet. Het is dan 25 november, de dag dat we de echo van Gijs kregen met de slechte uitslag, bijna dezelfde tijd zelfs….
Ik kan echt niets hebben op dit moment. Gelukkig gaat het goed met ons gezin. Kan met mijn man alles bespreken en hij is vrij veel thuis. En de oudste is onze drijvende wolk. Hier leven we nu voor.
Morgen naar de verloskundige, iets halen voor het brandende maagzuur waar ik veel last van heb en op controle. Donderdag naar de huisarts. Even bespreken hoe het moet met mijn rug/bekken. En zo tutteren we maar weer verder. Vandaag veel leven gevoeld.
We hebben ook een nieuwe computer gekocht. Deze was namelijk helemaal gecrasht door een virus.
Morgen even bespreken hoe het verder moet op het werk want acht uur op een dag achter elkaar werken gaat niet meer.