2-2-2004 Gijs zijn verjaardag was een fijne dag. We zijn naar de Beekse Bergen geweest en naar de Ouwe Brouwerij. Met ons gezinnetje een pannenkoek eten. ’s Morgen regende het pijpenstelen maar in de middag was et droog weer. Het grafje is heel mooi. Met heel veel mooie bloemen.
30 januari hadden we een afspraak bij onze eigen Gyn. om een spiraaltje te laten plaatsen. Hier heb ik heel erg tegenop gezien. Dit wil ik alleen maar met mijn verstand. Dit is ook goed want iets anders kan ik niet aan. We vinden zelf dat we verplicht rust moeten nemen. Dit wordt overigens ook door nagenoeg iedereen aangeraden. Eerst de pijn en het verdriet van Gijs en Rijk over ons heen laten komen, laten bezinken. En dat valt niet mee. We zijn in een diep zwart gat terecht gekomen. Kom daar maar weer eens uit. Zie het allemaal maar te verwerken. Wat is er nog belangrijker in je leven dan je eigen kindjes. Wat hebben alle leuke dingen nu eigenlijk voor waarde. Niet veel, maar je moet toch door. En dat kost veel, heel veel energie. Doodmoe, verdrietig en heel boos word ik hierom. Machteloos, gefrustreerd. En dat wil je niet. Je wil positief zijn. Dan word je daar weer boos om omdat je de energie niet kan vinden om positief te blijven. Het duurt veel te lang. Rust is het enige wat helpt. Maar onze oudste is ruim twee jaar, dus die wil vooruit, ontdekken, bezig zijn en bezig blijven. Heel goed voor ons maar soms ook teveel. Maar onze oudste is ons grootste geluk wat er bestaat. Daar mag niets mee gebeuren – nooit.
De ochtend op de poli was goed verlopen. We zagen eerst de ass. Gyn. die voor ons gezorgd heeft, iedere keer dat het zo slecht met me ging tijdens de zwangerschap van Gijs. Ook nu allemaal een jaar geleden. Hij vroeg of we even wilden praten. Heel graag. Heel onverwachts een fijn en goed gesprek. Fijn om het even over de jongens te hebben met iemand die zo meeleeft. Daarna naar onze eigen Gyn. Was ook heel goed. Hij is echt kundig en zachtaardig. Maar geen prater, helaas. Wat ik stiekem nog steeds mis en heel jammer vind. Het is fijn om zo’n moeilijke stap bij een bekend en heel vakkundig persoon te laten uitvoeren. Het was goed te doen ondanks het enorme slechte gevoel hierover.
Door deze dag weer zo veel over Gijs en Rijk gesproken te hebben met personen die hier heel nauw bij betrokken waren, maakt dit ook weer veel los. Heel verdrietig.
De eerste dagen na het inbrengen van het spiraaltje heb ik erge menstruatiepijn gehad. Niet fijn, heb ik nu helemaal geen zin in. Maar andere anticonceptiemiddelen voelen helemaal niet goed. De confrontatie is dan voor mijn gevoel nog groter. Nu ben ik ook nog ongesteld. Ik heb er nu gewoon even een afkeer van. Die gevoelige baarmoeder en borsten. Ik wil eigenlijk geen confrontaties meer met het vrouw zijn. Is psychisch gewoon te pijnlijk. Het is niet eerlijk. Ben gewoon erg moe en verdrietig nu. Ik mis de jongens met heel mijn hart….