23-01-2003 Weer een kort nachtje zoals de laatste maand gewoon is. Thuis ga ik ’s middags als de oudste slaapt ook even liggen om te rusten. Hier heb ik gisteren niet gerust overdag, kwam ik niet aan toe. Ik voel dat ik uitgeput begin te raken. Vooral ook emotioneel. Alles komt er een beetje uit.
Daar komt nog bij dat ik gisterenavond toen ik in de status keek, per ongeluk heb gezien dat we een jongetje krijgen. We willen echt niet weten wat we krijgen omdat elk kind welkom is, zoals het is. Maar nu ik het weet baal ik er wel van en ben heel benieuwd hoe mijn man reageert. Hij komt zometeen opbezoek met onze oudste en zijn zus.
Ondertussen komt de arts visite lopen. Ik mag mee naar huis!! Heerlijk
Mijn schoonzus neemt vast wat spullenmee en gaat samen met onze oudste zoon naar huis. Mijn man blijft bij mij. We krijgen vanmiddag nog een gesprek met de Kinderarts die bij de geboorte aanwezig gaat zijn. Doorspreken wat we precies willen als onze zoon geboren wordt. Ik vind dit wel heel moeilijk maar nu is het wel duidelijk. We willen geen behandeling voor ons kindje. Alleen eventuele middelen om het lijden te beperken. Hij mag zo min mogelijk lijden. Dopen hoeft niet, tenzij hij dagen blijft leven, wat niet in de verwachting ligt. We willen in alle rust ‘genieten’ van de weinige tijd die we hebben met ons kindje.
Mijn man weet nu inmiddels ook dat we een jongetje gaan krijgen. Na het even te hebben laten bezinken wilde hij het ook weten. Het is eigenlijk ook wel makkelijk dat we het weten. Kunnen we alles ook afmaken richting de uitvaart.
Ik heb verdriet, nu steeds vaker. We gaan onze Gijs echt verliezen. Het moment komt steeds dichterbij.
Vanmiddag komt onverwacht onze begeleidend gynaecoloog nog binnenlopen. Om te vragen wat er toch allemaal is gebeurt deze week. Volgens mij heeft hij nog vakantie. Is wel heel fijn dat hij even komt informeren hoe het nu gaat. Hij vraagt of hij de situatie vrijdag verkeerd ingeschat had. Maar ik kreeg zondag pas echt andere pijn, koliekpijn. Nu heb ik weer dezelfde pijn en ongemakken zoals vrijdag. De druk op mijn ribben en mijn ingewanden van de grote buik. Ben blij dat ik naar huis mag, had ik in eerste instantie niet verwacht met de nierdrain. We spreken af elkaar op de poli weer te zien.
Het is inmiddels al laat in de middag en we gaan naar huis. Alle spullen zijn verzameld via de apotheek in het ziekenhuis. Medicijnen, artikelen om de nierdrain mee te verzorgen. Controle afspraken voor de gynaecoloog en uroloog. Volgens mij hebben we alles.
Eindelijk thuis aangekomen ga ik naar bed. Heerlijk mijn eigen frisse bed. Ik slaap twee volle uren. Heerlijk.
Vanavond komen onze vrienden op bezoek. Heerlijk dat ik weer thuis ben. Ben wel uitgeput en soms ook bang. Waar houdt het op, wat komt er allemaal nog. Het is echt heel zwaar. Mijn buik is weer gegroeid. Met name over mijn ribben. Maar deze zijn denk ik ook nog wel pijnlijk van het braken.