15-8-2003 Er gaat veel door mijn hoofd de hele dag. Maar de ‘spanning’ is eruit, de druk is eraf. Het zijn reële gedachten geworden. Alles begint een plaatsje te krijgen.
Gisteren gewerkt. Eerst een gesprek gehad met teamleidster en mijn hele verhaal gedaan. Was een goed gesprek. Toen toch nog maar iets gedaan. Administratief werk op de afdeling neonatologie. Even bij de drieling gaan kijken. Mooi om te zien. Voelt nu ook anders. Kan nu de dingen ook beter verwoorden zodat collega’s en mensen mij beter begrijpen. Is heel fijn. Nu besef ik pas hoe vast ik zat. ’s Middags naar de bedrijfsarts. Goed gesprek. Ik voelde me echt beloond, gelukkig. Ga weer wat minder werken maar zelfs dat voelde goed. Daarna was het echt op, emotioneel uitgeput.
Onze oudste ophalen en naar huis. Vandaag is mijn man ook thuis. Is heel fijn. De oudste is op dit moment echt een blok aan mijn been. Hij is echt heel lief en ondernemend ,maar vraagt ook veel energie. Ik heb de energie op dit moment gewoon niet over.
Vanavond in bad denk ik de zwangerschap weer door. Gisteren van onze Gyn. een heel mooie brief gehad. Heel eerlijk en oprecht. Ben hier ook echt heel blij mee. Maar omdat het zo lang duurde had ik zelf ook weer een brief gestuurd. We hebben elkaar gekruist. Maar ja, wat erin staat vind ik ook nog steeds zo. Nou ja, ongeveer dan. Soms denk ik dit en dan weer dat. Het doet er ook niet toe wie iets fout doet maar ik snap het gewoon niet helemaal. Was ik niet duidelijk genoeg of te flink. Was onze Gyn. te lax voordat hij op vakantie ging. Waren de andere gynaecologen te bang. Hoe zit het precies wettelijk gezien. Was mijn pijn echt geen rede genoeg om vruchtwater af te laten lopen. Ik heb te lang gewacht. M’n nierfuncties bleven goed, daarom tig keer bloed prikken. De status was niet duidelijk. Het was makkelijker geweest als Gijs was overleden in mijn buik en meer van dat soort pijnlijke opmerkingen. Waarom na de nierdrain nog langer dan een week wachten. Wie was ik nog? Diep in mezelf gekeerd kon ik in die periode alleen nog maar overleven.