27-11-2003 Goed geslapen tot 5 uur. Daarna ben ik maar in bad gegaan. En wat gaan doen. De gedachten slaan als een donderslag in zodra ik wakker ben. Ik kan maar beter wat klussen gaan doen en van me af schrijven.
Eerst boodschappen gedaan, daarna veel bezoek gehad vandaag. Vrienden en mijn broer en zus zijn op bezoek geweest. De reactie van mijn zus vond ik erg pijnlijk. Het gevoel wat ik heb gehad bij Gijs na contacten met mijn zus wordt weer dik bevestigt. Ze stelt veel verbaasde vragen. Moet je bevallen? Neem je hem mee naar huis? Begraven? Kaartjes en een naam geven? Ik weet niet wat te zeggen maar ik ben enorm geraakt. Ze heeft zelf drie kinderen, ik vind het ongelofelijk. Ze geeft me het gevoel dat Gijs en Rijk geen kinderen zijn. Het lijkt wel of ze zegt: “Haal ze eruit en gooi ze weg”. Hoe dat dan gebeurt en waar ze dan blijven, daar moet je maar niet meer aan denken. Ik kan het echt niet geloven hoe koud en gevoelloos mijn eigen zus is. Dit komt niet meer goed. Van je familie moet je het maar niet hebben, denk ik nu. Mijn broer is nog de warmste in ons gezin. Maar hij heeft het vaak zelf heel zwaar.
Voor onze vrienden die zwanger zijn van een kindje met hlhs vinden we het heel moeilijk. Wij stoppen met de zwangerschap en zij gaan er juist voor. Hier moet je wel van in de war raken. Maar toch hebben we een fijn contact en kunnen we er goed over praten samen met hen. De situaties zijn ook niet hetzelfde. We begrijpen elkaar goed.
De verloskundige kwam nog langs en we hebben een goed gesprek gehad. We hebben veel besproken en geregeld. Ze gaat over twee weken op vakantie. Misschien maar goed, nu zijn we op de feiten gedrukt dat we dingen moeten regelen. Binnen nu en 1,5 week ga ik bevallen. En dat is goed, wachten heeft geen zin. Alleen ons Petekind is 8 december jarig. En 5 december is een dag waarop ik al helemaal niet wil bevallen. Neem je het slechtste scenario en doe je er drie dagen over dan…. Dus plannen valt niet echt mee. Na de 8e willen we ergens een afspraak maken. Het is allemaal zo onwerkelijk. Maar vooral onmenselijk en tegennatuurlijk.
Vanmiddag weer bezoek gehad van vrienden. Weer samen zwanger met een vriendin, bij ons gaat het weer mis. Het is heel emotioneel. Maar heel lief dat iedereen even wil komen.
Ook onze kraamhulp van de oudste belde op. Ze wilde graag helpen met kraamhulp regelen. Maar VGZ vergoed pas vanaf 20 weken zwangerschap. Waarschijnlijk maken ze voor ons een uitzondering. Familie kan het ook wel opvangen maar ik vind dat niet prettig. Zij hebben ook hun eigen emoties die ze willen delen en waarvoor ze geen ruimte hebben als ze zich verplicht voelen te helpen. Ik zou het heel fijn vinden als we kraamhulp zouden kunnen krijgen. Geeft in ieder geval rust. Onze oudste is ook een echte handenbinder, alleen daarvoor is het al heel prettig.
De computer is weer gemaakt en ik kan weer in mijn mail. Het is een hele pak dus heb ik wel even te lezen. Niet erg, geeft afleiding. Ik heb een berichtje geplaatst op het forum en een lotgenoot gebeld. Zij hebben ook twee kindjes verloren aan hlhs. Het is heel fijn om haar te spreken. Qua gedachten zitten we op één lijn. De bevestiging dat ondanks alles dat ik toch een goede moeder ben heb ik echt nodig. We moeten voor onszelf het beste kiezen uit twee hele slechte opties.
Vroeg avond belde Dokter D uit Nijmegen op. Wilde gewoon even weten hoe het gaat. Een heel goed gesprek gehad en al mijn vragen afgevuurd. Ik wist niet dat ik er nog zoveel had. Ik moet iedere keer aan lotgenoot denken. Zij zei: “Nee, Dokter D laat je niet zwemmen”. En of dat waar is.
Vanavond hebben de gynaecologen uit Tilburg en Nijmegen een bespreking. Ben benieuwd wie en wat we morgen te horen krijgen.
Vanavond redelijk op tijd naar bed. Weer goed geslapen tot 4.15 uur.