Gat geslagen in ziel

19-12-2003 Donderdag en vrijdag zijn soortgelijke dagen. Een beetje bezoek. Jezelf wat bezig houden.
Donderdag zijn we naar café herberg “In den Bockenreyder” gefietst. Wij kunnen vanuit Westelbeers met een prachtige in de natuur gelegen fietspad, naar het beste café van Nederland fietsen. Op een doordeweekse dag lekker de rust opzoeken. Een grote chocolademelk met slagroom voor de oudste in het mooie kleine oude stalletje voor de open haard. Leek zo’n heerlijk idee. Maar het is erg ver. Voor de oudste was het ook een beetje te ver geweest. Thuisgekomen gaat hij meteen slapen. Ik moet ook echt even tien minuten op de bank liggen om bij te komen.

Vanmiddag bezoek van de achterbuurvrouw met haar zoontje. Hij wordt bijna 1 jaar. Zou Gijs nu ook zijn. Denk hier nu wel aan. Maar kan ondertussen ook wel genieten van dit kleine mannetje. Hij is zo leuk en doet het goed ondanks de vroeggeboorte.

Schoonvader komt vanavond eten want schoonmoeder is kerstpakketten maken in Polen. De jaarlijkse traditie vanuit ons dorp met het bevriende dorp in Polen.

Ik ben heel moe. En als ik heel moe ben , ben ik ook heel emotioneel. Ik kan niet veel hebben en heb ook veel verdriet. Nu ook echt om Rijk. En om al die dingen waar ik tegenaan loop. Kleren van de oudste die te klein zijn. Breng ik naar de zolder. Meteen denk ik; Voor wie? Is dus eigenlijk niet nodig. De kast ligt nog vol zwangerschapskleding. Toch kan ik het niet wegdoen, opruimen. Ik kan me er echt niet bij neerleggen dat er nooit meer een kindje komt. Er is echt een gat geslagen in mijn hart, mijn ziel. Het voelt zo leeg. Niets heeft meer enige waarde. Krijg niet eens zin in skiën als ik naar de beelden kijk op tv over de wintersport. Mijn hart is zo leeg en mijn hoofd zo vol. Ik ben zo makkelijk zwanger en de bevalling is ook geen probleem. Een zware zwangerschap heb ik er nog wel voor over. Als je dan maar wist dat het goed was. Kwaad, verdrietig, emmers tranen. Het is zo ongelofelijk oneerlijk.

Alleen de uren met de oudste tellen nu. Daar genieten we gelukkig volop van. Vandaag naar de blokhut, het verblijf van de scouting bij ons in het dorp, gewandeld. Mooi stukje wandelen in een leuk bosgebied. Echt een prachtligging, het scouting gebouw. Ondanks dat de oudste dit hele stuk heeft gelopen en gespeeld, wil hij deze middag weer niet gaan slapen. Zelfs vanavond had hij eigenlijk geen zin om te gaan slapen. pfff, is echt vermoeiend. Vanmiddag zijn we ook nog even naar het consultatiebureau geweest. Alles is goed. We hoeven over een jaar pas weer terug te komen.

2 gedachten over “Gat geslagen in ziel”

  1. Ik heb vanochtend je blog/dagboek helemaal gelezen. Best intiem om zo mee te mogen lezen. Zelf geef je aan dat er te weinig op internet te vinden was voor jullie en hoe fijn je het zelf had gevonden om te kunnen lezen. Daarom mooi en dapper dat je jullie ervaring zo open hebt gedeeld. Dankjewel daarvoor. Alle goeds! Majola

    Beantwoorden
    • Dankjewel Majola.

      inderdaad intiem. Heb er ook lang over nagedacht om op deze manier te gaan schrijven. Voor mij was het belang van begrip en steun voor mensen in deze fase van hun leven, belangrijker dan mijn/onze privacy. We zijn tenslotte ook maar gewoon mensen zoals ieder ander. Voelt goed dat mensen het waarderen.

      Groet Ingrid

      Beantwoorden

Plaats een reactie