Het nieuwe jaar in.

3-1-2003 Oudjaarsavond bij vrienden doorgebracht. Was onverwacht erg gezellig. Het ging lichamelijk best goed en heb het tot nieuwjaarsnacht twee uur volgehouden. Heerlijk een avondje ontspannen midden in een tijd vol spanning en ongemak.

Nieuwjaarsdag daarentegen vond ik erg moeilijk. We hebben dan tradiotioneel altijd een familiereceptie die erg druk is. De confrontatie met iedereen. Ja; “Gelukkig nieuwjaar”. Voor ons zal het echt geen gelukkig nieuwjaar zijn. Maar iedereen weet dat ook. En wenst ons alle goeds en veel goede momenten ondanks de droevige berichten over ons kindje. Het is allemaal erg vermoeiend voor ons. Twijfelen om niet te gaan heb ik nooit gedaan. Waarom weet ik ook niet. Hoe moeilijk ook, ik ben iemand van dwars er doorheen. En contact blijven houden zorgt ook dat het minder moeilijk wordt voor je omgeving. Anders wordt de drempel ons inziens alleen maar hoger.

Ook 2 januari wordt onverwacht weer een gezellige dag. ’s Middag komen mijn man zijn Peettante en Oom op bezoek. En ’s avonds mijn Peettante en Oom. Deze blijven ook nog gezellig eten. Warme mensen met veel levenservaring. Helaas voor mijn Peettante en Oom ook op het gebied van overleden kinderen, grote ervaringen. Het is ook zo lastig om het goed te doen in deze moelijke tijd. Woorden kunnen je zo raken. Ik geloof ook dat mensen aanvoelen dat elk woord bijna afgewogen moet worden voor het uit te spreken. Het is ook vooral de manier hoe de dingen gezegd worden. Hoe vaak wij in deze periode niet de sussende woorden hebben gekregen; ‘Je zal zien, als het geboren is zal alles meevallen, ze kunnen tegenwoordig zoveel’.
Gelukkig waren wij beter voorbereid en konden we deze woorden naast ons neerleggen. Maar ze doen pijn, en uitleggen of naast je neerleggen, om het even, het kost je veel energie. Gelukkig is dit een hele fijne ontspannen dag.
Hierna goed geslapen. Was ook een drukke dag en niet gaan rusten overdag.

Vandaag 3 januari word ik heel anders wakker. Zo’n onrust en pijn. Ik start de dag maar met een bad maar ook dat wil geen rust bieden. Ik voel dat mijn buik weer gegroeid is. Nu zit mijn buik vast tegen mijn ribbenboog. Heb hier echt veel last van. Ik heb het grootste deel van de dag op bed gelegen. Het zal misschien ook de tol zijn die ik betaal over de laatste dagen. Maar het was fijn, heeft even de moeilijke periode gebroken.

Plaats een reactie