27-4-2004 Vanmorgen is de oudste lekker naar de peuterspeelzaal geweest. Hij vindt dit erg leuk. Na afloop wil hij maar moeilijk mee naar huis. Ondertussen heb ik samen met de poetshulp de poetsronde gedaan. Verder zijn we de dag best goed doorgekomen. Ik ben nog wel veel in gedachten. Ik wil eigenlijk meer aandacht hebben voor de oudste. Wat enthousiaster zijn. Maar dat ben ik nu nog even niet.
Vanavond krijg ik bezoek van mijn moeder. Op zich niets mis mee. Maar de problemen tussen haar en mijn vader wil ik echt niet meer horen. Mijn moeder is gelukkig meer open en erg onzeker. Ik viel stil. De stille kille muren van eeuwige ergernis. Het doet me zo´n pijn dat twee mensen, je ouders, elkaar het leven zo zuur kunnen maken. Ik doe hier niet meer aan mee. Ik wil hier niet meer mee geconfronteerd worden. En dat ga ik ook uitleggen, iedere keer opnieuw. Ik denk en ik hoop dat we dan vanzelf een keer rust krijgen.
Hierna ging mijn man weer enorm voorbij aan mijn gevoelens. Maar dit wist ik meteen te stoppen op een prettige manier. We hebben lekker gepraat. Gelukkig zijn we samen oersterk.