a>16-12-2002 Vandaag weer naar het ziekenhuis voor een hartecho van ons kindje. We hebben eerst besproken wat we bij het laatste gesprek afgesproken hebben en dit allemaal duidelijk op papier gezet.
Hierna de echo. Ons kindje houdt vocht vast in de buik en het hartje klopt minder krachtig. Ook heb ik veel vruchtwater, wat het teken is dat ons kindje het vocht niet kwijt kan. Al met al gaat het dus snel minder goed met ons kindje. Ik heb ook echt al een buik voor dertig weken zwangerschap, terwijl ik pas 25 4/7 week ben. Als het erger wordt of als ik veel last krijg kunnen ze wat vruchtwater puncteren.
We hebben nu ook afgesproken niet in te grijpen als ik ga bevallen of als ons kindje het moeilijk krijgt tijdens de bevalling. De kans wordt nu wel groot dat ons kindje komt te overlijden tijdens de bevalling. Of eerder. Dit was wel even een grote tegenvaller. Dit hadden we niet verwacht. Stiekem had ik gehoopt ons kindje nog een aantal uren of dagen bij me te hebben. Of in ieder geval één keer aan te leggen. Dat moet ik nu maar van me afzetten. Wat emotioneel heel moeilijk is. Maar dan heeft mijn man weer gelijk. Het wordt alleen maar moeilijker om afscheid te nemen naarmate je je kindje kent. En eerlijk is eerlijk. Verstandelijk gezien hadden we gehoopt dat het niet beter zou gaan, zodat we niet zelf zouden hoeven kiezen.
Maar gevoel en verstand blijken toch twee heel verschillende dingen te zijn. En dan hebben we nog niet eens over hormomen gesproken.
We hebben vanavond even niemand gebeld, hier hadden we geen zin in. We hebben even bezoek gehad van onze ouders en schoonzus.